JUBILEUSZ - ŚWIĘTOWANIE

A jakże! Zaczęło się późnym wieczorem w sobotę, a zakończyło w niedzielę uroczystym obiadem. Pierwszą część świętowania zawłaszczyli Jubilaci z Białostockiej WŻCH. Była prezentacja białostockich małych wspólnot (Arka, Kefas, Ignacy, Magis) i ich członków, multimedialna historia dokumentująca 35 lat zmagań - by „kochać i służyć” jak najlepiej, świadectwa członków pierwszej grupy i dopowiedzenia asystentów - dwoma prezentami, które uznaliśmy, że mogą sprawić wszystkim radość i być bardzo użyteczne po powrocie do domu. Jakie to prezenty? Zapytajcie uczestnikówJ. Stara biblijna zasada mówi, że „kto daje, to jeszcze więcej otrzymuje”. Tak było i teraz. Jakże by inaczej. Od wielu wspólnot otrzymaliśmy życzenia przekazane ustnie, mailem, na piśmie, cenne prezenty, kwiaty (żywe róże w doniczce) i wiele uścisków.

BARDZO, BARDZO za wszystko wszystkim dziękujemy.

Niedziela, to dalszy ciąg świętowania. Prawdziwą ucztą był wykład o wizji Kościoła w ujęciu papieża Franciszka ( o. Rafał Sztejka), konferencje prezydenta ( p.Bogusław Spurgiasz) i asystenta kościelnego Krajowej WŻCH ( o. Adam Schulz), jak też świadectwo byłego asystenta białostockiej wspólnoty(o. Ryszard Friedrich) Zwieńczeniem trzydniowego świętowania była Eucharystia w kościele św. Wojciecha z uczczeniem relikwii św. Ignacego, a potem jubileuszowy obiad-agapa z tortem, podziękowaniami i życzeniami. W salkach tego kościoła, 35 lat temu, spotkały się pierwszy raz osoby białostockiego WŻCH. Mocna i serdeczna więź wspólnoty z lokalnym kościołem była i jest bardzo ważna. Stąd też obecność parafian i „turystów”, jak też przewodniczenie Eucharystii i modlitwa w intencji uczestników Jubileuszu bpa Henryka, miały dla nas szczególne znaczenie. Gdy Goście wyjechali, to długo żyliśmy klimatem spotkania. Dwa dni później w uroczystość św. Ignacego, po Mszy św., w czasie agapy (a jakże!)  wspominaliśmy to, co się wydarzyło, ale tak bardzo osobiście. Dzieliliśmy się tym, kto i jak, i co najbardziej przeżył. Co było największą łaską. Ale o tym innym razem.

Jeszcze raz z serca Wam dziękujemy drodzy wspólnotowicze (świeccy i zakonni), sympatycy i dobroczyńcy. Razem szukaliśmy Pana i jesteśmy pewni, że On dał się nam spotkać i co więcej, pozwolił być razem i bardziej poznać siebie.

WŻCH35Białystok

Białystok, 6.08.2018 r.